„Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: ”Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: »Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu«. Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie. Wziął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę”.
Jezus im odpowiedział: ”Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani są za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzaku, gdy Pana nazywa »Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba«. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją”.”

(Łk 20,27-38)

 „Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».”

(Mt 5,1-12a)
 

31 października 2019 roku w Wigilię Uroczystości Wszystkich Świętych, już po raz kolejny,  przeżywaliśmy w naszej parafii Noc Świętych – czuwanie modlitewne przy relikwiach Wielkich Świętych i Błogosławionych.

Uroczystość rozpoczęła się w kaplicy na cmentarzu o 19:30, następnie podczas procesji świętych udaliśmy się do Kościoła parafialnego, gdzie uwielbialiśmy Najświętszy Sakrament wraz z relikwiami Świętych i Błogosławionych. Podczas tej Nocy zagościły w naszej parafii relikwie takich Świętych i Błogosławionych jak m.in.: św. Hiacynta i św. Franciszek, św. Jan Paweł II, św. Siostra Faustyna Kowalska, św. Ojciec Pio, bł. ks. Michał Sopoćko, bł. Karolina Kózkówna, św. Charbel, bł. ks. Jerzy Popiełuszko, św. Antoni, bł. Maria Merkert, św. Maria Baouardy. Czuwanie zakończyło się ucałowaniem relikwii.  

ZAPRASZAMY DO GALERII

W sobotę, 19 października 2019 r. miało miejsce pierwsze spotkanie z cyklu „Być Bliżej Ciebie” w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kuczkowie. Również przedstawiciele z naszej parafii wzięli udział w tym wydarzeniu. Był to czas modlitwy i uwielbienia Pana Boga!
Zachęcamy do zainteresowania się tematem!

W niedziele, 13 października odbyło się szóste i zarazem ostatnie w tym roku Nabożeństwo Fatimskie. W miesiącu październiku za niesienie figury Matki Bożej byli odpowiedzialni mieszkańcy z Koniecpola (ul. Mickiewicza, Konopnickiej Kochanowskiego, Tuwima, Sienkiewicza, Reymonta, Prusa, Pułaskiego, Słowackiego i Rzeczna.) Spotkanie zakończono odśpiewanym Apelem Jasnogórskim.

Serdecznie zapraszamy do licznego uczestnictwa w kolejnym roku!

ZAPRASZAMY DO GALERII

Dziś, 6 października 2019 r. gościliśmy w naszej parafii przedstawicieli z Seminarium Duchowego w Kielcach: kleryka Alberta Pianka i diakona Andrzej Piszczka, którzy wspólnie z wiernymi naszej parafii modlili się o nowe powołania kapłańskie i zakonne oraz w intencji Seminarium.

Bóg zapłać za wspólną modlitwę i za skierowanie do nas słowa podczas Mszy Świętej!

ZAPRASZAMY DO GALERII

Wywiad z ks. Piotrem Grabarzem – nowym głosicielem Ewangelii w naszej parafii. Chcąc przybliżyć parafianom naszego nowego Wikariusza, poprosiliśmy go o rozmowę.

Skąd Ksiądz pochodzi?

ks. Piotr: Pochodzę z Kielc. Urodziłem i wychowałem się w Kielcach, tam do tej pory mieszkają moi rodzice.

Proszę opowiedzieć nam o swoim powołaniu, kiedy Ksiądz podjął decyzję o wstąpieniu do seminarium?

ks. Piotr: Kiedy zdawałem maturę, nie wiedziałem jeszcze, że pójdę do seminarium. Chociaż moje bliższe spotkanie z Panem Bogiem to były rekolekcje w IV klasie szkoły średniej i od tamtego czasu należałem w swojej rodzinnej parafii do Ruchu Światło – Życie. Jeździłem na wakacyjne rekolekcje, ale o powołaniu nie myślałem. Poszedłem na studia na Politechnikę Świętokrzyską. Po roku czasu Politechnika mi już nie siedziała, ale ponieważ nie byłem jeszcze pewien co chce robić w życiu, więc zawarłem pakt z Panem Bogiem, że jeszcze rok. Już po dwóch latach wiedziałem, że Politechnika jest dla mnie za ciężka i podjąłem decyzję, ze pójdę do seminarium.

Jak wspomina Ksiądz czas formacji seminaryjnej?

ks. Piotr: Często do seminarium przychodzą mężczyźni, którzy wiedzą, że chcą być księdzem. Ja poszedłem do seminarium przede wszystkim, tak jak to napisał w jednej z książek o. Jan Góra: „żeby siebie poszukać.” Do końca nie wiedziałem co ja chce. Coś mnie nosiło, ale nie wiedziałem co to jest. Dla mnie czas seminaryjny to był czas stawiania Panu Bogu bardzo trudnych i ważnych pytań: kim ja w życiu mam być; czy rzeczywiście ta droga jest moją drogą… Tak naprawdę poszedłem do seminarium, żeby sprawdzić czy to jest moja droga. Tak rok po roku coraz bardziej dojrzewałem, że to jest jednak to. I w 2001 roku razem z 21 diakonami przyjąłem święcenia kapłańskie.

Jak wyglądała ścieżka kapłańska zanim Ksiądz dotarł do naszej parafii?

ks. Piotr: Rozpocząłem swoje kapłaństwo w dekanacie lelowskim – w Parafii Sokolniki. Byłem w Górach Świętokrzyskim – w Parafii Górno, ale również w Proszowicach, więc poznałem strony krakowskie; w Chmielniku; w Kielcach – Podhale – w Parafii św. Jana Chrzciciela. Moja ostatnia parafia to Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Kielcach.

Jakie są Księdza zainteresowania, pasje?

ks. Piotr: Bardzo lubię chodzić po górach, jak także jazdę na rowerze.

Pierwsze wrażenie – jak się Księdzu podoba w naszej parafii?

ks. Piotr. Jak na razie bardzo fajnie czuję się w szkole. Koniecpola wcześniej nie znałem. Jest tutaj przepiękny architektonicznie Kościół, jest grupa ministrantów, schola…. Teraz będę mieć więcej kontaktu z dziećmi komunijnymi i młodzieżą przygotowującą się do sakramentu bierzmowania. Jak na razie od ludzi doświadczam wiele życzliwości.

Czego Księdzu życzyć?

ks. Piotr. Żeby powołanie rozwijało się pięknie, a z drugiej strony, żeby ten czas spędzony wspólnie z tymi do których zostałem posłany przeżyć dobrze i dzięki temu zbliżyć się do Pana Boga.

Ks. Piotrowi bardzo dziękujemy za podzielenie się swoim doświadczeniem.

Życzymy jak najwięcej sukcesów w duszpasterstwie parafialnym,

życzliwości i wsparcia od nich oraz pogody ducha.

W piątek, 13 sierpnia odbyło się piąte w tym roku Nabożeństwo Fatimskie. W miesiącu wrześniu za niesienie figury Matki Bożej byli odpowiedzialni mieszkańcy z Magdasza, Dąbrówki, Przysieki, Podstocza, Koniaw, Wąsosza i Aleksandrowa. Spotkanie zakończono odśpiewanym Apelem Jasnogórskim.
Serdecznie zapraszamy do uczestnictwa w kolejnym, ostatnim w tym toku nabożeństwie 13 października!

ZAPRASZAMY DO GALERII

„Jezus powiedział do swoich uczniów:
”Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał go do siebie i rzekł mu: »Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządu, bo już nie będziesz mógł być rządcą«.
Na to rządca rzekł sam do siebie: »Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem, co uczynię, żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu«.
Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: »Ile jesteś winien mojemu panu?«. Ten odpowiedział: »Sto beczek oliwy«. On mu rzekł: »Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt«. Następnie pytał drugiego: »A ty, ile jesteś winien?«. Ten odrzekł: »Sto korcy pszenicy«. Mówi mu: »Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt«. Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światła.
Ja także wam powiadam: »Zyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto wam powierzy? Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, kto wam da wasze?
Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi.
Nie możecie służyć Bogu i Mamonie«”.”

(Łk 16,1-13)
 

„Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”.

Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła».

Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.

Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam».

Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”.”

(Łk 15,1-10)