"Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił na tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha.

Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą się do Niego, rzekł do Filipa: „Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili?” A mówił to wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić.

Odpowiedział Mu Filip: „Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać”.

Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: „Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?”

Jezus zatem rzekł: „Każcie ludziom usiąść”. A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy.

Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: „Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło”. Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów.

A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: „Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat”.

Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę."

 (J 6,1-15)

ZAPRASZAMY DO GALERII Z POŚWIĘCENIA POJAZDÓW

„Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.

Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.

Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum i zdjęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.”

(Mk 6,30-34)

Dziś podczas Mszy św. o godzinie 12:00 powitaliśmy Księdza Pawła Wojtynka obejmującego urząd proboszcza naszej parafii. Wprowadzenia dokonał Ksiądz Dziekan Kazimierz Bogdał, który odczytał akt mianowania Ks. Pawła Wojtynka na proboszcza naszej parafii i przekazał Ks. Proboszczowi klucze do kościoła.

ZAPRASZAMY DO GALERII

Drogi Księże Pawle!

W imieniu całej wspólnoty parafialnej

pragniemy Cię z całego serca powitać,

w tej wyjątkowej i piękniej świątyni pod wezwaniem Trójcy Świętej w Koniecpolu.

Witając Cię jako naszego Proboszcza, zapewniamy,

że będziemy Cię wspierać modlitwą, pomocą i pracą w Twojej kapłańskiej posłudze.

Życzymy Ci wytrwałości i odwagi w realizowaniu wyznaczonych celów,

życzliwości ludzkich serc oraz wszelkiego dobra na lata pracy w naszej parafii.

Niech Bóg w Trójcy Świętej Jedyny będzie dla Ciebie siłą w tej posłudze,

a Maryja – Matka Kapłanów otacza płaszczem swojej matczynej opieki!

Prowadź nas w wierzę ku zbawieniu!

Szczęść Boże!

Ś P

Ks. Kan. Bolesław Galon

01.08.1916 – 15.07.1991

Proboszcz Parafii Trójcy Świętej w Koniecpolu

w latach 1961 – 1991

Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie,

a światłość wiekuista niechaj mu świeci.

Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.

Amen.

„Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi.

I przykazał im. żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. „Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien”.

I mówił do nich: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich”.

Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.”

(Mk 6,7-13)

Drogi Księże Proboszczu !

W Biblii jest napisane:

„Wszystko ma swój czas, i  jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem”

(Koh 3,1).

10 lat – to nasz czas, który dane nam było spędzić razem w tej wspólnocie parafialnej.

Piękny czas naszego pielgrzymowania. Dziś kończymy kolejny etap pielgrzymki.

Nasze drogi się rozchodzą. My zostajemy, Ciebie Bóg posyła do innej owczarni.

To niełatwy moment dla nas wszystkich i choć smutek przepełnia serce

i usta nie umieją wypowiedzieć wszystkiego co chce rozum i serce,

to trzeba iść za radą św. Pawła:

„W każdym położeniu dziękujcie,

taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.”

(1  Tes 5,18).

Dlatego dziś dziękujemy  Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu

za te 10 lat przeżyte razem,

za Msze święte, nabożeństwa, procesje, adoracje Najświętszego Sakramentu,

za Peregrynację Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej,

za wszystkie rekolekcje i pielgrzymki, za Misje Święte,

za każdą spowiedź, za każdy udzielony sakrament i każdą modlitwę.

Dziękujemy za wszystkie łaski jakimi Bóg obdarzył nas

dzięki Twojej posłudze w naszej parafii.

Dziękczynieniem obejmujemy Twoją Rodzinę,

która jest dla Ciebie wsparciem i pomocą,

a dla nas wzorem rodziny chrześcijańskiej,

kochającej i zawsze gotowej do pomocy sobie wzajemnie i bliźniemu.

Tobie Księże Proboszczu, dziękujemy za świadectwo Wiary,

za dobroć, pracowitość, cierpliwość, za poczucie humoru,

za Twoje zaangażowanie we wspólnotę,

za ogrom pracy i wielką troskę o naszą świątynię,

za to że byłeś z nami we wszystkim.

Przepraszamy Cię za wszystko co było złe i co raniło Twoje serce.

Drogi Księże Proboszczu.

Życzymy abyś pozostał wiernym świadkiem

i niezłomnym pasterzem, 

jak Święty Jan Paweł II.

Niech On nieustannie wspiera Cię w pasterskiej posłudze.

Życzymy abyś pełen mocy Ducha Świętego

umacniał swoich braci i siostry w wierze.

Niech Maryja, ma Ciebie zawsze w swojej opiece

i wyprasza u swego Syna zdroje łask.

Życzymy abyś w nowej parafii

spotkał dobrych, życzliwych i mądrych ludzi,

którzy będą dla Ciebie wsparciem i radością.

Do życzeń dołączamy prezent – dar modlitwy,

która gdziekolwiek zaprowadzi Cię Pan,

tam i ona będzie Ci towarzyszyć,

bo na zawsze zostaniesz w naszych sercach i w pamięci.

Bóg Zapłać i Szczęść Boże

Parafianie Parafii Trójcy Świętej w Koniecpolu

Dzisiejsza niedziela, choć w kalendarzu liturgicznym jest niedzielą zwykłą, dla naszej parafii nie była zwykłą niedzielą. Była ostatnią wspólną niedzielą, podczas której parafianie mogli cieszyć się z obecności swojego Proboszcza Księdza Kanonika Mieczysława Robaka i podziękować za 10 lat posługi w naszej parafii.

Dziś, przyszło nam się pożegnać z Księdzem, który  wskazywał jak postępować by nasz ziemski trud nie poszedł na marne. Księdzem, który był gorliwym szafarzem Bożych tajemnic, dzięki któremu każda Msza Święta, głoszone przez Niego Słowo Boże, wszystkie nabożeństwa i procesje były wyjątkowe.  Księdzem, który troszczył się o parafię i o piękno naszej hetmańskiej świątyni.  Księdzem, który był nauczycielem, spowiednikiem i przyjacielem, który służył radą, ciepłym słowem, pomocą.

Za to wszystko dziękowaliśmy dziś podczas uroczystej Sumy.

ZAPRASZAMY DO GALERII

„Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze.

A wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: „Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce. Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?” I powątpiewali o Nim.

A Jezus mówił im: „Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony”. I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.”

(Mk 6,1-6)