W tym roku uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski przypada w V niedzielę wielkanocną i w związku z tym na mocy dekretu Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, liturgiczne obchody zostały przeniesione na 2 maja.

Z dawna Polski Tyś Królową Maryjo!

Ty za nami przemów słowo, Maryjo!

Ociemniałym podaj rękę,

Niewytrwałym skracaj mękę,

Twe Królestwo weź w porękę, Maryjo!

Gdyś pod krzyżem Syna stała, Maryjo!

Tyleś Matko wycierpiała, Maryjo!

Przez Twego Syna konanie,

Uproś sercom zmartwychwstanie,

W ojców wierze daj wytrwanie, Maryjo!

Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo!

Ty za nami przemów słowo, Maryjo!

Miej w opiece naród cały,

Który żyje dla Twej chwały,

                                                                                  Niech rozwija się wspaniały, Maryjo!

Dziś mija I rocznica kanonizacji Jana XXIII i Jana Pawła II.

Rok temu dwaj papieże zostali świętymi Kościoła powszechnego.

Uroczystość pod przewodnictwem Papieża Franciszka odbyła się w święto Miłosierdzia Bożego w Watykanie.

W homilii podczas Mszy Kanonizacyjnej Ojciec Święty Franciszek powiedział o nowych świętych m.in.:

„Jan XXIII i Jan Paweł II mieli odwagę oglądania ran Jezusa, dotykania Jego zranionych rąk i Jego przebitego boku. Nie wstydzili się ciała Chrystusa, nie gorszyli się Nim, Jego krzyżem. Nie wstydzili się ciała swego brata, ponieważ w każdej osobie cierpiącej dostrzegali Jezusa. Byli to dwaj ludzie mężni, pełni męstwa Ducha Świętego i złożyli Kościołowi i światu świadectwo dobroci Boga i Jego miłosierdzia. Byli kapłanami, biskupami i papieżami dwudziestego wieku. Poznali jego tragedie, ale nie byli nimi przytłoczeni. Silniejszy był w nich Bóg; silniejsza była w nich wiara w Jezusa Chrystusa, Odkupiciela człowieka i Pana historii; silniejsze było w nich miłosierdzie Boga, które objawia się w tych pięciu ranach; silniejsza była macierzyńska bliskość Maryi.”

Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; /najemnik ucieka/ dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je /potem/ znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca.”

(J 10,11-18)

Każdego  dnia  w  innej  parafii  naszej  diecezji  jest  odprawiana  Msza  św. o  nowe  powołania  kapłańskie

i zakonne. Dziś nasza parafia podejmuje modlitwę w intencji powołań.

O Jezu, Boski Pasterzu, który powołałeś Apostołów, aby ich uczynić łowcami dusz,

pociągnij ku Sobie gorące i szlachetne umysły młodych i uczyń ich Swoimi naśladowcami i Swoimi sługami.

Spraw, by dzielili Twoje pragnienie powszechnego odkupienia, dla którego ponawiasz na ołtarzach Swoją Ofiarę.

Ty o Panie, który zawsze żyjesz, aby się wstawiać za nami, otwórz przed nimi horyzonty,

aby dostrzegli cały świat, w którym wznosi się niema prośba tak wielu braci o światło prawdy i ciepło miłości,

by odpowiadając na Twoje wołanie przedłużali tu na ziemi Twoją misję,

budowali Twoje Ciało mistyczne – Kościół i byli solą ziemi i światłością świata.

Rozszerz, o Panie, Twoje miłościwe wołanie również na wiele serc kobiecych, czystych i wielkodusznych,

i wlej w nie pragnienie doskonałości ewangelicznej,

oddania się służbie Kościoła oraz braciom potrzebującym pomocy i miłości.

Amen.                         

„Pragnę, aby poznał świat cały miłosierdzie moje.”

„Córko Moja, mów Światu całemu o niepojętym miłosierdziu moim. Pragnę, aby święto Miłosierdzia było  ucieczką  i  schronieniem dla wszystkich dusz,  a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św., dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar; w dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy Jej były jako szkarłat. (…) Święto miłosierdzia wyszło z wnętrzności moich, pragnę, aby uroczyście obchodzone było w pierwszą niedziele po Wielkanocy. Nie zazna ludzkość spokoju, dopokąd nie zwróci się do źródła miłosierdzia mojego.”

_{(z DZIENNICZKA Siostry Faustyny)}

Niedziela Miłosierdzia Bożego to święto w Kościele Katolickim obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ustanowione w 2000 roku przez papieża Jana Pawła II w dniu kanonizacji siostry Faustyny Kowalskiej.

Niedziela Miłosierdzia, to także święto patronalne Caritas.

Syn Boży, Jezus Chrystus, gromadzi nas dzisiaj wokół Tajemnicy swojej Śmierci i Zmartwychwstania.

Stajemy przed Nim, pełnym blasku i chwały, aby na nowo zaczerpnąć z ożywczego źródła naszego zbawienia.

Łącząc się w przeżywaniu Tajemnic Paschalnych

serdecznie życzymy wszystkim owocnych spotkań ze Zmartwychwstałym Panem

w świętej Eucharystii i w Jego Słowie pełnym nadziei.

Życzymy, by Zmartwychwstały Pan

przeniknął Was swoją łaską, napełnił pokojem i radością oraz wlał w serca nadzieję i odwagę,

bo wszystko możemy w Tym, który trwa w swoim Kościele.

Niech wszystkim dodaje sił w zmaganiu się z trudami codziennego życia.

Chorym pozostającym w domach i szpitalach, życzymy zdrowia i nadziei,

bo krzyż prowadzi ostatecznie do zmartwychwstania i życia.

                                                                                      Duszpasterze Parafii Trójcy Świętej w Koniepolu

Wielki Czwartek to pamiątka ustanowienia Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa.

W tym ważnym dla Kościoła dniu, Kapłanów, którzy pracują, pracowali i pochodzą z naszej parafii, obejmujemy modlitwą.

„Panie Jezu, Ty wybrałeś Twoich kapłanów spośród nas

i wysłałeś ich, aby głosili Twoje Słowo i działali w Twoje Imię.

Za tak wielki dar dla Twego Kościoła przyjmij nasze uwielbienie i dziękczynienie.

Prosimy Cię, abyś napełnił ich ogniem Twojej miłości,

aby ich kapłaństwo ujawniało Twoją obecność w Kościele.

Ponieważ są naczyniami z gliny, modlimy się, aby Twoja moc przenikała ich słabości.

Nie pozwól, by w swych utrapieniach zostali zmiażdżeni.

Spraw, by w wątpliwościach nigdy nie poddawali się rozpaczy,

nie ulegali pokusom, by w prześladowaniach nie czuli się opuszczeni.

Natchnij ich w modlitwie, aby codziennie żyli tajemnicą Twojej śmierci i zmartwychwstania.

W chwilach słabości poślij im Twojego Ducha.

Pomóż im wychwalać Twojego Ojca Niebieskiego i modlić się za grzeszników.

Mocą Ducha Świętego włóż Twoje słowo na ich usta i wlej swoją miłość w ich serca,

aby nieśli Dobrą Nowinę ubogim, a przygnębionym i zrozpaczonym – uzdrowienie.

Niech dar Maryi, Twojej Matki, dla Twojego ucznia, którego umiłowałeś,

będzie darem dla każdego kapłana.

Spraw, aby Ta, która uformowała Ciebie na swój ludzki wizerunek,

uformowała ich na Twoje podobieństwo, mocą Twojego Ducha, na chwałę Boga Ojca.

Amen.”

Czcigodni Kapłani!

Życzymy, aby każdego dnia Kapłańskiej posługi Pan obdarzał Was swoimi łaskami,

 a Maryja niech z matczyną czułością wspiera Was swoją obecnością i wstawiennictwem u Pana.

Trwajcie w radości Zmartwychwstania i pewności, że wszystko możecie w Tym, który Was umacnia.

Niech Bóg w Trójcy Świętej Jedyny hojnie błogosławi.

                                                                                                     Parafianie

Św. Józef, Oblubieniec Najświętszej Marii Panny pochodził z królewskiego rodu Dawida. Zaręczony z Maryją stanął wkrótce  przed  tajemnicą cudownego poczęcia Jezusa – Zbawiciela świata. Pierwszą jego reakcją po zetknięciu się z tą tajemnicą była chęć dyskretnego usunięcia się.  Wprowadzony  jednak   przez  anioła  w  tę  tajemnicę,  wziął  brzemienną  Maryję  do siebie  i  podjął  się  roli  domniemanego ojca  i  żywiciela  św.  Rodziny,  uczestnika   tajemnicy   wcielenia.  Ostatni  raz na kartach  Ewangelii  spotykamy  go, gdy  wraz z Maryją   i dwunastoletnim Jezusem udaje  się z  pielgrzymką do  Jerozolimy i  wraca do  domu. Wolno sądzić, iż niedługo potem, przypuszczalnie jeszcze przed rozpoczęciem publicznej działalności przez Jezusa, zakończył życie.

Kult św. Józefa wcześnie rozpoczął się na wschodzie. Na zachodzie w sposób wyraźny zaznacza się dopiero w IX wieku. W liturgii łacińskiej czci się go dopiero w wieku XV. Od roku 1621 dzień 19 marca jest święte m, w którym Kościół rzymsko-kat. w sposób uroczysty czci św. Józefa,   Oblubieńca  Najświętszej   Maryi   Panny.  Papież   Pius  IX  w 1870 r. ogłasza św. Józefa   patronem  całego   Kościoła.  Z kolei papież Pius XII w  1955 r.  ogłasza  dzień 1  maja jego  świętem  i ustanawia go patronem robotników.

Jest on dla nas wszystkich wzorem doskonałego chrześcijanina i patronem dobrej śmierci. Swoją opieką obejmuje rodzinę chrześcijańską, chrześcijańską szkołę i wszystkich potrzebujących.