Rozważanie na Niedzielę – O włóczni Longinusa

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

W okresie Wielkiego Postu nasze dzisiejsze rozważanie poświęcimy Włóczni, istotnej relikwii Męki Pańskiej. Otóż we Florencji w Kaplicy San Marco znajduje się piękny fresk Fra Angelico „Przebicie boku Chrystusa”. Jak wiemy z Pisma Świętego cios włócznią zadał Panu Jezusowi żołnierz rzymski. Okazuje się, że tym żołnierzem był setnik Gajusz Kasjusz Longinus, ten, który nawrócił się pod Krzyżem. Wykonał on cios w prawy bok ku sercu, by uwiarygodnić śmierć skazańca. Właśnie on nawrócił się doznając cudu uzdrowienia.

Tryskająca święta Krew z boku naszego Zbawiciela dosięgła oczu Longinusa i uzdrowiła je z katarakty, na którą miał on cierpieć już od wielu lat. Wtedy z wiarą zawołał „Prawdziwie. Ten był Synem Bożym”. Badacze twierdzą, że od ciosu powstała rana serca o wymiarach 4,5 na 1,5 cm. I to ona przyczyniła się do obfitego wypływu około dwóch litrów krwi i wody z osierdzia i z opłucnej. Przedwczesna śmierć Pana Jezusa uchroniła Go od łamania nóg. Jak pisze ksiądz J. Banak, dzieje Świętej Włóczni pierwszy opisał św. Grzegorz z Tours (zm. 594 r.). Do dzisiejszego dnia zachowały się trzy sławne i różne starożytne włócznie.

Pierwsza Święta Włócznia znajduje się w skarbcu watykańskim w kryształowym bogato złoconym relikwiarzu. Ta właśnie z odciętą górną częścią ostrza uchodzi powszechnie wśród historyków i badaczy za autentyczną. Jest włócznią typu hasta, ma kształt liścia i w tamtych czasach była powszechnie używana na wschodzie imperium rzymskiego. Jak opisuje szczegółowo autor artykułu w „Naszym Dzienniku” wspomniany czubek trafił do Paryża
i został umieszczony przez Świętego króla Ludwika w słynnej kaplicy Sainte – Chapelle w pobliżu Notre Dame. W czasie rewolucji francuskiej Kaplica została splądrowana i czubek Najświętszej Relikwii zaginął.                   

Druga włócznia jest antyczną kopią włóczni Longinusa i znajduje się w stolicy Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego. Jej grot jest przechowywany w niezwykle zdobnym szczerozłotym relikwiarzu. W Kościele Ormian i na całym Wschodzie sam św. Longinus jest bardzo czczony. Nawrócony pod Krzyżem z fizycznej i duchowej ślepoty został pustelnikiem w Kapadocji (dzisiejsza Turcja). Śmierć męczeńską poniósł 15 marca 61 roku.

Również w nowej Bazylice watykańskiej poświęcono Longinusowi jedną z czterech kolumn podtrzymujących kopułę świątyni. Z balkonu kaplicy Longinusa posadowionej w samym filarze w każdą Wielką Sobotę błogosławi się wiernych relikwią Świętej Włóczni.

Trzecią włócznię (niektórzy błędnie ją uważają za prawdziwą) i nazywają włócznią Longinusa jest tzw. Włócznia św. Maurycego. (zm. w 287 r. męczennik). Ta włócznia jest od ponad stu lat w Wiedeńskim Skarbcu w Hofburgu. Wiadome jest, że tę włócznię papież Leon III podarował Karolowi Wielkiemu w 800 roku. W grocie tej włóczni tkwi gwóźdź pochodzący z I wieku, a został sporządzony na wzór prawdziwego gwoździa rzymskiego i o niego potarty.

Włócznię św. Maurycego, jako rzekomo Longinusa, w 926 roku od króla Burgundii kupił niemiecki król Henryk I Ptasznik. W zamian oddał dużą część Szwabii. I od tego czasu ta włócznia została uznana za najważniejszy atrybut władców Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Kolejni cesarze niemieccy  nigdy i nigdzie się z nią nie rozstawali. Nadali jej nawet symboliczną nazwę: Włócznia Przeznaczenia. Dziś jest uważana za największy skarb wiedeńskiego Hofburga. Wierną kopię tej włóczni Otton III podarował Bolesławowi Chrobremu na Zjeździe Gnieźnieńskim w 1000 roku. Znajduje się ona w skarbcu Katedry na Wawelu. Podobne do kopii Chrobrego otrzymali też m.in. św. Stefan Węgierski i Książę Czeski Brzetysław II.

Podstawa: Artykuł „Włócznia Longinusa” – „Nasz Dziennik” wtorek 22 marca 2022 roku.  O innych relikwiach Męki Pańskiej napiszemy wkrótce.

P.S. Wielki Post trwający 40 dni jest czasem refleksji nad wzajemnym przenikaniem się radości i cierpienia. My chrześcijanie wiemy, że drogą do radości i szczęścia jest Krzyż.

Liczba 40 ma dla nas bogatą symbolikę. Oznacza czas konieczny, by przejść przemianę wewnętrzną. 40 dni trwał Potop oczyszczający naszą ziemię z wielu nieprawości. Mojżesz tyle samo czasu przebywał na Górze Synaj, zanim Bóg dał mu Dziesięć Przykazań na kamiennych tablicach. Przez 40 dni nasz Zbawiciel pościł, przebywając na pustyni, by potem rozpocząć działalność ewangelizacyjną. Tyle samo czasu Zmartwychwstały Chrystus przed Wniebowstąpieniem spotykał się z uczniami, utwierdzając  w Wierze i przygotowując ich do Zesłania Ducha Świętego.

Lud Izraela wędrował z Ziemi Egipskiej do Ziemi Obiecanej przez 40 lat, chociaż mogli przejść tą drogę w ciągu paru tygodni. Pan Bóg widząc niedowiarstwo Narodu Wybranego chciał, by do „Krainy mlekiem i miodem płynącej” trafiły dopiero ich dzieci, pozbawione mentalności niewolników, nieufnych względem Jego obietnicy.

Wreszcie Wielki Post, przez modlitwę, post i jałmużnę ma nas przeprowadzić z niewoli złych przyzwyczajeń i grzechów do radości i wolności Dzieci Bożych. By nasza radość była pełna potrzebna jest pokuta , bo bez niej nie ma prawdziwej i trwałej przemiany człowieka.

W Kościele Świętym – Cudownym Mistycznym Ciele Chrystusa panuje harmonia pokuty i radości, ubóstwa i bogactwa, wiary dziecięcej i dojrzałej. Bóg nigdy nie zostawia nas samych. On jest Życiem, a więc po śmierci zawsze następuje Zmartwychwstanie!           

Czesław Robak