Rozważanie na Niedzielę: O rzymskim etapie życia Królowej Marysieńki

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

21 lutego 2023 r. w cyklu artykułów pisanych pnez księdza Jerzego Banaka pt. „RZYMSKIE POLONICA” ukazało się wspomnienie o MARYSIEŃCE wdowie po JANIE III SOBIESKIM KRÓLU POLSKIM.

Zamieszczam tu fragmenty tego ciekawego artykułu.

„Władczyni, okryta sławą zwycięskiego małżonka, po jego śmierci, po pięciomiesięcznej triumfalnej podróży przybyła 23 marca 1699 roku do Rzymu. W Rzymie została powitana owacyjnie. Spędziła tu blisko 15 lat, zanim w 1714 roku wyjechała do Francji, do zamku w Blois nad Loarą.

Na początku locum sławnej wdowie łączył nie kto inny, jak książę Livio Odescalchi, bratanek Innocentego XI, który wraz ze stryjem Papieżem wydatnie finansował wiedeńską wyprawę króla Jana. Maria Kazimiera zamieszkała na początku w pałacu Odescalchich przy placu naprzeciw kościoła pw. Dwunastu Apostołów. Od 1702 roku – królowa wraz z synami Konstantym i Aleksandrem, przeniosła się do Palazzo Zuccari na wzgórzu… Palazzo do dziś zachował się w niezmienionej postaci od czasów królowej Marii Kazimiery. Przed stu laty stał się własnością niemiecką, stąd trudno byłoby znaleźć w nim obecnie jakiekolwiek polskie ślady po Marysieńce. Wyczyszczono go z polskości do cna, ale na frontonie z racji zabytkowych pozostał herb Sobieskich Janina oraz rodowy herb Marii Kazimiery de la Grange d lArquien na wspólnej tarczy z Orłem i Pogonią. Budynek, w którym mieszkała królowa w latach 1702 — 1714 był połączony drewnianym przejściem do miejsca zamieszkania ojca królowej Henryka, który pod koniec życia został mianowany kardynałem. Upamiętnia go tablica nad wejściem do zakrystii w rzymskim kościele pw. Św. Ludwika Króla Francji.

Wdowa po tak sławnym mężu cieszyła się w Rzymie nadzwyczajną i powszechną atencją, czy wręcz uwielbieniem. Salony najsławniejszych rzymskich rodów były dla niej otwarte, a gościć królową było zaszczytem. Na każdym kroku Maria Kazimiera spotykała się z aplauzem tak arystokracji, jak i rzymskiego ludu. Zwłaszcza gdy ze służbą ubraną po turecku wychodziła spacerować po mieście. Dwór królowej liczył ponad 300 osób. ….Królowa dla widzów z wyższych sfer w Rzymie prowadziła nawet swój własny teatr (Jego dyrektorem i reżyserem był syn Aleksander). W teatrze Sobieskich wystawiano nawet opery.

Rzymski południk.

Znajduje się on w bazylice Matki Bożej Anielskiej i Męczenników w pobliżu dworca Termini. Królowa Maria Kazimiera została w niej niezwykle uhonorowana.

6 października 1702 roku Papież Klemens XI zaprosił ją do bazylki, by wraz z nim otworzyła meridianę, czyli rzymski południk, zwany też linią klementyńską Meridianę zaznaczono widoczną do dziś listwą z brązu w marmurowej posadzce w prawej nawie świątyni.

Wzdłuż linii rzymskiego południka zostały umieszczone dwie brązowe tablice upamiętniające to historyczne wydarzenie Jedną poświęcono królowi Janowi III, a drugą jego małżonce, królowej Marii Kazimierze Sobieskiej. Są tam też jeszcze dwie pamiątki – poświęcone wizycie w 1738 r. Fryderyka Krystiana, syna króla polskiego Augusta III Wełtyna i Marii Józefr Habsburżanki; oraz płyta nagrobna upamiętniająca Polaka Barłomieja Powsińskiego, dworzanina Klemensa VIII, opata jędrzejowskiego i posła papieskiego do Zygmunta III z napisem: „Powsiński w 1620 roku własnym sumptem przywrócił dawny blask kaplicy św. Brunona w tejże świątyni”. Zaś tablica poświęcona zwycięzcy spod Wiednia ma napis: „Dzień 12 września dla chrześcijańskiego ludu pomyślny i szczęśliwy. Jan III, król Polski wiedeński zwycięzca, pokonał Turków w roku 1683 za pontyfikatu Innocentego XI”. Wychodząc z bazyliki zwróćmy też uwagę na dwa polonica współczesne. Po prawej stronie wyjściowej kruchty we wnęce za szybą znajduje się pięknie wyeksponowana i podświetlona głowa św. Jana Chrzciciela. Jest to dzieło Igora Mitoraja (zm. 2014 r.). Także dziełami tego samego autora są dwoje drzwi wejściowych do bazyliki (zwane zbawienia i zwiastowania). W Pietrasancie w Toskanii jest muzeum Igora Mitoraja. ….w czerwcu 1714 roku królowa Marysieńka — na zaproszenie Ludwika XIV — wyjechała do rodzinnej Francji, gdzie zamieszkała w podarowanym jej zamku w Blois nad Loarą. Tam po trzech latach, 30 stycznia 1716 roku, zmarła nagle w wieku 75 lat.

Osiemnaście lat później przeniesiona została do Krakowa, by spocząć obok króla małżonka w katedrze wawelskiej”

Czesław Robak