Rozważanie na Niedzielę: o zatruciu informacyjnym w mediach

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
W dniu 27 kwietnia 2022 r. zmarł wybitny znawca mediów w Polsce ks. Bp. Adam Lepa. Znane, chyba wszystkim, jest powiedzenie: „Ten posiada prawdziwą władzę, kto w pełni dysponuje informacją”.

Jak sądzę, mało kto umie odpowiedzialnie posługiwać się infosferą (lub mediosferą) skoro obecnie coraz częściej można spotkać tzw. „zatrucia  informacyjne”. Polecam ten tekst tym osobom, które nie chcą zostać zmanipulowani przez niektóre media i nie chcą stać się ofiarami medialnej manipulacji. A ponieważ w naszych czasach główną platformą czerpania wiedzy przez człowieka stały się wszelakie media (od smartfona po prasę) ważnym warunkiem staje się poznanie najważniejszych mechanizmów, by nie pozostać zmanipulowanym. Ogólnie mówiąc, zatrucie informacyjne,  oznacza, że o sprawach najważniejszych mówi lub pisze się tak, jakby były one mało ważne albo jakoby nie znaczyły nic; i odwrotnie – o mało znaczących sprawach pisze się lub mówi tak jakby to była najważniejsza sprawa. Oczywiście często się zdarza niedopuszczanie do wypowiedzi osób znających dogłębnie daną tematykę. Wręcz eliminuje się ich ze sfery medialnej zarówno publicznej, jak i komercyjnej (marginalizowanie treści – np. słynna afera podsłuchowa, cisza medialna – zwłaszcza na media katolickie). Słynnym uzasadnieniem są wtedy słowa: poprawność polityczna (dawniej cenzura).

Inny sposób zatruwania  informacji to szum informacyjny, czyli zniekształcanie informacji. Wiadomość wtedy staje się wieloznaczna, niedokończona, wybiórcza, a nawet niezrozumiała (w PRL – zagłuszarki, obecnie  –  takimi są często organizowane polemiki, w których widz nawet niekiedy przestaje ich rozumieć, dostając informacje wzajemnie sprzeczne). Jak również ostatnio stosowana jest technika przebiegle zatruwająca informacje w dziedzinie wartości poprzez banalizację spraw i zjawisk, które są istotne (na Zachodzie mówią nawet o kulcie banału). „Banalizacja problemu” – oznacza uznawanie danej sprawy jako mało wartościowa, zasługująca na zlekceważenie, a nawet na pogardę albo jako komunał lub pusty frazes. Tworzy się wtedy sytuacje komiczne prowadzące do kształtowania społeczności „wesołków”, dla których zabawa i żart są główną wartością i sensem ich życia.

Najbardziej przykre jest to wtedy, gdy przedmiotem dowcipów i głupkowatych aluzji są wartości nadrzędne (np. kabarety). Warto pamiętać, że trwanie w amoku banału pozbawia człowieka trzeźwego myślenia i intelektualnej dociekliwości. Groźnym przykładem takich sytuacji jest spektakl teatralny „Golgota Picnic”. Bełkot wpisany w tekst sztuki wyrażał się w bełkocie wypowiadanych argumentów i postulatów jej obrońców. Z tego m.in. powodu np. we Francji zrezygnowano z wystawienia tej sztuki.

Bardzo niepokojącym dla chrześcijan jest stan wrażliwości intelektualnej aktorów biorących udział w tym publicznym pośmiewisku z Golgoty, czyli z samego Chrystusa i Jego zbawczej śmierci na krzyżu. Chyba, że twórcy takich spektakli dążą do zbudowania społeczeństw wesołków i fircyków, dla których wszystko można wyszydzić, obśmiać, a zwłaszcza to, co jest chrześcijańskie i zrealizować plany neomarksizmu.

Papież Jan Paweł II na spotkaniu z przedstawicielami świata kultury w łódzkiej Katedrze w 1987 roku dziękował serdecznie im, że byli i pozostali sobą – jako ludzie, chrześcijanie i twórcy kultury. Ten sam Papież w 1980 roku w siedzibie UNESCO w Paryżu powiedział m.in. takie słowa do zgromadzonych przedstawicieli wszystkich państw i narodów świata: „Kultura jest tym, przez co człowiek jako człowiek staje się bardziej człowiekiem…Dlatego jako człowiek nie może się obejść bez kultury”.

I dobrze się stało, że właśnie w Łodzi znalazł się odważny aktor, który postanowił pozostać sobą i zamanifestował swoja dezaprobatę wobec bełkotu obelżywej sztuki, solidaryzując się z grupą osób protestujących. W następstwie tej decyzji Marek Cichucki został wyrzucony z teatru.

„Znaki nadziei zrodzonej ze świadectwa są nam wszystkim , jak nigdy dotąd , bardzo potrzebne”– tak wypowiedział się o mediach 23 sierpnia 2014 roku śp. Ks. Bp. Adam Lepa. Bóg Mu zapłać”.

Rozważanie powstało  na podstawie artykułu zamieszczonego w „Naszym Dzienniku”z dn. 30.04. – 01.05.2022 r.

P.S. OSTRZEŻENIE RODZICÓW MAŁYCH DZIECI.

Kontakt dzieci, szczególnie małych, z ekranami, w tym ze smartfonami, jest dużym problemem i zaburza rozwój – zwróciła uwagę psycholog Bogna Białecka.

Autorka poradników o wychowywaniu i prezes Fundacji Edukacji Zdrowotnej i Psychoterapii uczestniczyła ostatnio w  Konferencji „Uwaga! Smartfon” w Krakowie. Powiedziała: „..do trzynastego roku życia mózg nie potrafi poradzić sobie z wyzwaniami stawianymi przez smartfony, a podanie ich dzieciom jest jak podanie narkotyku. – Dziecko, które wiele godzin przesiaduje przed ekranem, może trwale uszkodzić sobie mózg. Dlatego, że zmiany zachodzą na poziomie organicznym i o tym mówią specjaliści”. Alarmuje się o skutkach „przebodźcowienia”.

Ekspert podkreśliła, że jeśli dziecko korzysta już ze smartfona, to należy wprowadzić limity czasowe. Korzystanie z urządzenia powinno być zakazane minimum godzinę przed snem. Małe dzieci do drugiego roku życia nie powinny mieć „Żadnego  czasu ekranowego”. Starsze dzieci mogą mieć taki czas maksymalnie do dwóch godzin dziennie… Nastolatek do osiemnastego roku życia nie powinien spędzać przed ekranem więcej niż trzy godziny dziennie. Była to informacja PAP.

Czesław Robak