Rozważanie na Niedzielę: O kulcie Męczennika cz. II

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Drodzy Państwo!
W niedzielę 29 września b.r. na wszystkich Mszach Świętych kapłani odczytali obszerny list biskupów dotyczący życia i śmierci księdza bł. Jerzego Popiełuszki. We wrześniu w wielu czasopismach zamieszczano artykuły na ten temat. W “NASZYM DZIENNIKU” ukazał się cykl artykułów napisanych przez ks. Jerzego Banaka. W oparciu o treści tam zawarte zamieszczam poniżej te informacje, o których niewiele mówiono wcześniej:  “Zeznanie Henryka Laskowskiego – płetwonurka, który osobiście wyłowił ciało świętego z dna Wisły. W operacji uczestniczyło ponad 40 osób. Zmasakrowane do niepoznania ciało wyciągnięto z odmętów Wisły około godziny 17.00 w dniu 30 października 1984 roku.

Przez wiele dni umęczone ciało ks. Jerzego leżało w bliskości czwartego przęsła na tamie włocławskiej, na głębokości około 15 metrów”. (…)

“Zostałem wezwany – napisał odręcznym pismem płetwonurek, przez dowódcę poszukiwań na tamie i ok. 16.30 Laskowski wszedł pod wodę razem z drugim płetwonurkiem z Łodzi, który po pewnym czasie wrócił na brzeg. I w zeznaniu napisał: “Ja pozostałem jeszcze sam. Zobaczyłem przywiązany worek”. Największym dla niego problemem – raportował, było samodzielne wydobycie na powierzchnię ciała obciążonego workiem z kamieniami. Na Wiśle czekały dwa pontony. Pomiędzy nimi rozłożono siatkę, na której zwłoki miały zostać odtransportowane do brzegu. Laskowski odnotował: “Dopiero za trzecim razem wypłynąłem ze zwłokami na powierzchnię”. Udało mu się to dopiero wtedy, gdy odpiął swój pas balastowy, ważący ponad 6 kilogramów. Po wypłynięciu złożył ciało księdza na wspomnianej siatce, a sam podpłynął do brzegu. “Po przebraniu się podszedłem do księdza, który już leżał na wznak na trawie. Przy mnie technik wyjął z sutanny legitymację i było tam napisane: Jerzy Popiełuszko. Ksiądz miał ręce związane linką, założoną między nogi i jednocześnie przeprowadzoną wokół gardła tak, iż gdyby chciał się ruszać, to krtań byłaby przyciskana sznurkiem i musiałby się udusić.

Ksiądz miał liczne ślady bicia po twarzy, rękach i ciele. Usta miał zamknięte. Dłonie księdza jakby trzymały ten sznur, którym był związany”. Dalej Laskowski wspominał, że po oględzinach zwłok na brzegu rzeki otrzymał rozkaz przewiezienia odnalezionego ciala do Zakładu Medycyny Sądowej w Białymstoku. I około drugiej w nocy ciało zostało zabezpieczone w lodówce w/w Zakładu. (…)

Pierwszy świadek okrutnego męczeństwa , który na własnych rękach wyniósł ciało świętego z odmętów Wisły zmarł w roku beatyfikacji księdza Jerzego. Szczegółowe badania, zwane sekcją zwłok było prowadzone przez dwoje wybitnych specjalistów białostockich – prof. Marię Byrdy i dr Jana Szrzedzińskiego wybitnego toksykologa. To głównie jemu zawdzięczamy ocalenie, przechowanie i ukrycie pobranych fragmentów ciała i krwi męczennika. Zmarły 9 lutego 2019 roku dr Szrzedziński z wielkim pietyzmem zabezpieczył wycinki z ciała męczennika, słusznie i proroczo przewidując, że w przyszłości ks. Jerzy znajdzie się w chwale ołtarzy i Jego relikwie będą jak najbardziej potrzebne. Toksykolog samotnie i w wielkiej tajemnicy dokonał zabezpieczenia relikwii w nocy z 30/31 października 1984 roku. Szukając miejsca na przechowanie relikwii zdecydował je ukryć w jednej ze ścian budowanego wówczas domu zakonnego sióstr misjonarek i i zamurował ampułki z krwią i słoik z zabezpieczonymi fragmentami ciala męczennika. Dzieje tych relikwii są fascynujące – pisze ksiądz Jerzy Banak. Zostały bowiem prawie zapomniane w związku z przebudową domu, rotacją i przenosinami sióstr z klasztoru do klasztoru.

Dziś święte relikwie wielkigo męczennika, porównywanego do świętego Andrzeja Boboli, ocalone przez głęboko wierzącego lekarza , znajdują sie w wielu miejscach, zarówno w kraju jak i poza granicami. DZIĘKUJEMY CI ŚP. DOKTORZE JANIE ZA TWOJĄ ODWAGĘ”.

CDN.

Czesław Robak