Rozważanie na Niedzielę: O Kalwarii Wambierzyckiej

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Szanowni Państwo wyruszmy tym razem w podróż wirtualną do pięknej Kotliny Kłodzkiej. Wśród wielu bardzo atrakcyjnych miejsc w całej Kotlinie powinno się odwiedzić słynną Kalwarię Wambierzycką.

Do Sanktuarium Matki Bożej Wambierzyckiej Królowej Rodzin i Patronki Ziemi Kłodzkiej oraz na  Kalwarię Wambierzycką rokrocznie pielgrzymują nie tylko Polacy,  ale także Czesi, Niemcy i mieszkańcy Moraw.

Kościół Nawiedzenia NMP powstał na wzór Świątyni Salomona w Jerozolimie i przyciąga od setek lat wielu pielgrzymów cudowną figurką Matki Bożej, wykonaną z drewna lipowego o długości 28 cm, co w porównaniu do ogromnej świątyni stanowi minimalną wielkość. Figurka powstała około 1380 roku.

Podania ludowe głoszą, że pierwsza taka figurka została powieszona na lipie około 1200 roku, a po kilku latach Jan z Raszkowa, będąc ociemniałym, gdy w tym  miejscu przechodził uderzył o drzewo z figurką i cudownie odzyskał wzrok. Z wdzięczności w 1218 roku, pod tą lipą wystawił kamienny ołtarz ze świecznikiem i kropielnicą, zaś sława cudownej figurki przyciągała coraz większą ilość ludzi.

Figurka została wykonana w stylu gotyckim i przedstawia Maryję trzymającą nagiego małego Jezusa na prawej ręce, a w lewej ma owoc granatu (symbol ludzkości). Jezus sięga lewą rączką po owoc, a w prawej trzyma gołąbka. Matka Boża jest przedstawiona w czerwonej sukni i niebiesko – białym płaszczu. Obecnie figurka jest okrywana różnymi bogato zdobionymi sukienkami i znajduje się w w głównym ołtarzu świątyni, z pilnującymi po bokach aniołami z tarczami. Na tarczach tych widnieją napisy (pisane po łacinie): „Oto Matka Boża” i na drugiej „Oto Matka Odkupiciela”. Koronacji figurki dokonał 17 sierpnia 1980 roku  bł. Prymas Stefan Wyszyński, nadając Jej tytuł: „Wambierzycka Królowa Rodzin” .

Wnętrze całej olbrzymiej świątyni jest na kopule przyozdobione freskami ze sceną Nawiedzenia NMP; w nawie jest piękna ambona w stylu baroku, nad nią jest umieszczona rzeźba Ducha Świętego. Kościół został ufundowany przez hrabiego Franciszka Antoniego von Goetzena w latach 1715 – 1723 (trzysta lat temu).

Świątynia jest otoczona okazałymi krużgankami (fasada przypomina elewację pałacową). Do wielkiego placu odpustowego prowadzą  57- stopniowe schody, podzielone na trzy ciągi: najniższa część zawiera 15 schodów (związane z wiekiem Maryi w chwili poczęcia Jezusa); wyższy ciąg – składa się z – 33 schodów (ilustrują ilość lat życia ziemskiego Jezusa); najwyższe: 9 wąskich stopni (odzwierciedlają liczbę chórów anielskich). Schody prowadzą do wnęki, gdzie za szkłem jest powiększona kopia cudownej figurki. Oprócz tego przy świątyni znajdują się jeszcze figury czterech Ewangelistów oraz św. Marii Magdaleny i św. Rozalii, zaś w przyziemiu Świątyni znajduje się Grób Maryi.

Kalwaria Wambierzycka powstała w 1683 roku, gdy właścicielem Wambierzyc był Daniel von Osterberg. W tych czasach w 1678 roku wytrysnęło tam źródełko, a 30 maja następnego roku, czyli w wigilię święta Nawiedzenia NMP ukazała się tam piękna zorza.

Tak, jak w Kalwarii Pacławskiej i w innych świętych miejscach, tak i tu, pierwsze kalwaryjskie Kaplice były drewniane, a później zamieniano je na murowane. Jedno wzgórze – to z Bazyliką nazwano Syjonem, drugie naprzeciw – Kalwarią z Górą Oliwną i Golgotą. Patrząc w kierunku południowym widoczna jest Góra Nowa – zwana Horeb lub Tabor. Przepływający przez miejscowość potok jest nazwany Cedronem, a dolina potoku ma nazwę Dolina Jozafata.

Siedem bram Kalwarii nazywa się tak samo, jak w Jerozolimie, a pozostałe nazwano na pamiątkę ważnych wydarzeń z życia Jezusa (Betania, Sądu itp.). Na tej Kalwarii jest ponad 90 Kaplic, poświęconych wydarzeniom z życia Maryi, działalności Jezusa i Jego Męki – od Góry Kalwarii do centrum wsi, zakończona Drogą Krzyżową. Na Górze Nowej Kaplice przedstawiają wydarzenia ze Starego i Nowego Testamentu. Przejście całej Kalwarii zajmuje około 5 godzin. Przy furcie klasztornej ulokowano Muzeum, ma mieścić się w krużgankach.

W domu Wittigów mieści się ruchoma szopka już od 1882 roku. W obecnych czasach szopka zawiera około 800 postaci wyrzeźbionych z drzewa lipowego. Bardzo uroczyście obchodzone są tu święta z odpustami: 31 maja  – odpust wSwięto Nawiedzenia NMP; 15 sierpnia odpust w uroczystość Wniebowzięcia NMP; 8 września odpust w święto Narodzenia NMP.

Kilka kilometrów w kierunku południowo – zachodnim rozciągają się Góry Stołowe . Są tu niezwykłe labirynty skalne ze skałkami o fantazyjnych kształtach .Wznoszą się tu bastiony skalne : Szczeliniec Wielki i Mały, Skalniak, Narożnik, Urwisko Batorowskie, Próg Radkowski i inne w setkach miejsc. Najsłynniejsze są tu Błędne Skały i inne labirynty. Całość jest objęta ochroną w formie parku narodowego. Przez środek parku przebiega wijąca się Droga Stu Zakrętów łącząca Radków, Karłów i Kudowę Zdrój.

W pobliżu można też zwiedzać: Kłodzko – ze Źródełkiem Maryi w Zielonej Dolinie, Klasztor Cystersów w Henrykowie, Kaplicę Czaszek w Czermnej, Kudowę Zdrój, Arboretum w Wojsławicach – Niemczy, Muzeum Papiernictwa – Duszniki Zdrój, Sanktuarium Bardzkie – MB Strażniczki Wiary, pod opieką Ojców Redemptorystów, Rezerwat „Torfowisko pod Zieleńcem”, w Nowej Rudzie – Kamiennej jest Wieża Widokowa dla podziwiania panoramy Gór Stołowych, Bardzkich i Sowich.

Zachęcam parafian do zwiedzania pięknych miejsc w naszej Ojczyźnie.

Z pomocą „Przewodnika Pielgrzyma” 
– Czesław Robak.