Rozważanie na Niedzielę: O autorze „Kościelnych dziejów Parafii Koniecpol”

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

W naszym zabytkowym kościele już od prawie trzech lat trwają intensywne, jak się okazało bardzo konieczne prace remontowe, zwłaszcza pokrycia dachowego. Są one jednak dość kosztowne. Obecnie dokonano wymiany niektórych elementów więźby dachowej po stronie zachodniej. Prace nadal trwają, a ksiądz proboszcz dwoi się i troi by podołać wszystkim obowiązkom.

Uważam, że konieczne w tej chwili staje się wielkie wsparcie modlitewne i finansowe wszystkich parafian oraz władz miasta,  jak i mieszkańców całego Koniecpola. Budowniczy świątyni sam był jej fundatorem, ale teraz są już inne czasy, a dach i mury wymagają fachowej pomocy by ten zabytek nam i kolejnym pokoleniom nadal służył. Nasza świątynia p.w. Trójcy Świętej będąc jedynym zabytkiem sakralnym w całej naszej Gminie zasługuje chyba na przetrwanie nawet w obecnych tak trudnych czasach. Zachęcam zatem wszystkie Róże Różańcowe  oraz wszystkich innych patriotów Ziemi Koniecpolskiej do włączenia się w nieustające modlitwy wspierające starania Księdza proboszcza Pawła Wojtynka. Od kilku tygodni podjęliśmy codzienne odmawianie różańca w naszej świątyni według ustalonego przed laty harmonogramu (widnieje na stronie internetowej naszej parafii) . ZAPRASZAMY WSZYSTKIE RÓŻE RÓŻAŃCOWE DO MODLITWY (treści intencji będzie ustalał Opiekun Duchowy Róż). A kto w danym dniu nie może przyjść do kościoła, niech modli się chociaż w domu. To powinien być modlitewny szturm do Nieba WSZYSTKICH.

Po tym błagalnym wstępie pragnę przybliżyć sylwetkę zmarłego w 1992 roku Księdza, który kilka lat Swojego życia poświęcił temu, by w formie książkowej przedstawić potomnym całą historię naszej Parafii i Świątyni. Co prawda rezultaty Swojej pracy o naszym Kościele sam pozostawił dla potomnych w postaci maszynopisu, to jednak dzięki podjętym staraniom śp. Dyrektora Domu Kultury, który jednocześnie pełnił wtedy funkcję Prezesa Towarzystwa Przyjaciół Koniecpola, taka książka powstała.

A teraz o samym autorze.

Ksiądz Stanisław Okamfer, syn Władysława i Wiktorii z Piechotów urodził się 24 października 1909 roku w Sosnowcu, a pochodził z rodziny wywodzącej się z Koniecpola. Otóż do Koniecpola w 1755 roku przybył Wawrzyniec Wokumfert, z pochodzenia Holender, będąc wówczas żołnierzem wojewody malborskiego Michała Czapskiego.  Tu ożenił się z mieszkanką naszego miasta Katarzyną Cytarzonką i od 1769 roku aż do Swojej śmierci w 1782 roku pełnił funkcje dzwonnika fary koniecpolskiej. Lata młodzieńcze ksiądz Stanisław spędził w miejscowości urodzenia, a po ukończeniu gimnazjum w 1930 roku studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie  w latach 1930 – 1935 uzyskując absolutorium tego Wydziału. 7 lipca 1935 roku w bazylice Jasnogórskiej otrzymał z rąk Biskupa Częstochowy Teodora Kubiny święcenia kapłańskie.

Później pełnił rozmaite funkcje w różnych miejscowościach diecezji częstochowskiej. Był nauczycielem religii w szkołach powszechnych, wykładowcą, spowiednikiem, proboszczem w Częstochowie, Sosnowcu, Lututowie, Osjakowie. W latach 1950 – 1956 pełnił funkcję ojca duchownego w Częstochowski Seminarium Duchownym w Krakowie. Dzięki swojej pasji historycznej, mógł korzystać z bogatych zbiorów i archiwów Krakowa i wykorzystywał akta parafii Koniecpol znajdujące się wtedy w komplecie w Archiwum Parafialnym w Koniecpolu.

Akta te udostępniał Mu, zawsze życzliwy Ks. Kazimierz Borówka. I tak powstała książka w formie maszynopisu zatytułowana przez autora „Kościelne dzieje Parafii Koniecpol”. Została ona poświęcona Pamięci przodka rodu  – Wokumferta.

Jak we wstępie, w powstałej w latach 1992 – 1994 książce, opisuje Jerzy Żmudziński: Przedstawia ona dzieje parafii od chwili powstania aż do roku 1818. Cytuję: „Praca ukończona została w 1955 roku i ksiądz Stanisław  Okamfer powielił ją w kilku egzemplarzach, które trafiły do różnych bibliotek i były niekiedy wykorzystywane przez badaczy zajmujących się przeszłością Koniecpola. Sam autor aż do końca życia nie przestał marzyć o wydaniu swojej rozprawy drukiem i chętnie udostępniał ją wszystkim zainteresowanym , rozdając bez oporów kolejne jej kopie, wykonane już metodą kserograficzną. Natomiast jeden z maszynopisowych egzemplarzy, opatrzony oryginalnymi fotografiami, autor w ostatnim okresie życia, przekazał do zbiorów Towarzystwa Przyjaciół Koniecpola, a ofiarując go wyraził  zgodę na jego publikację i przeprowadzenie wcześniej niezbędnych prac korekcyjnych, których na prośbę TPK podjął się piszący te słowa Jerzy Żmudziński”.

Najciekawsze fragmenty książki przedstawię zainteresowanym w przyszłości, w  kolejnych rozważaniach, w następnych miesiącach.

Czesław Robak