Z Wniebowstąpieniem Pańskim łączą się tzw. Dni Krzyżowe obchodzone w poniedziałek, wtorek i środę przed tą uroczystością. Są to dni błagalnej modlitwy o urodzaj i zachowanie od klęsk żywiołowych.

Obchody Dni Krzyżowych zapoczątkował w Galii około roku 470 biskup diecezji Vienne – Mamert, w związku   z klęskami nieurodzaju, trzęsienia ziemi i wojny.

Nazwa Dni Krzyżowe wywodzi się stąd, że modlono się wówczas, idąc w procesji z głównego kościoła do innych kościołów, kaplic i krzyży przydrożnych.

Od IX wieku śpiewano podczas procesji Litanię do Wszystkich Świętych. W średniowieczu w takich procesjach brali udział także królowie, magnaci, władze danego miasta, ludu – wszyscy zazwyczaj w strojach pokutnych. W niektórych miejscowościach poświęcano popiół i posypywano nim uczestniczących w procesji.

Obecnie Dni Krzyżowe nazywane są dniami modlitw o dobre urodzaje i za kraje głodujące. Poleca się też organizować procesje błagalne. W poniedziałek poleca się odprawić Mszę św. "w okresie zasiewów", we wtorek – "o uświęcenie pracy ludzkiej" i we środę – "za głodujących".

Odpowiadając na apel Papieża Franciszka, Księży Biskupów oraz Caritas Polska, modlimy się dzisiaj za ofiary trzęsienia ziemi w Nepalu i chcemy także wesprzeć ich poprzez pomoc materialną.

W tym roku uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski przypada w V niedzielę wielkanocną i w związku z tym na mocy dekretu Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, liturgiczne obchody zostały przeniesione na 2 maja.

Z dawna Polski Tyś Królową Maryjo!

Ty za nami przemów słowo, Maryjo!

Ociemniałym podaj rękę,

Niewytrwałym skracaj mękę,

Twe Królestwo weź w porękę, Maryjo!

Gdyś pod krzyżem Syna stała, Maryjo!

Tyleś Matko wycierpiała, Maryjo!

Przez Twego Syna konanie,

Uproś sercom zmartwychwstanie,

W ojców wierze daj wytrwanie, Maryjo!

Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo!

Ty za nami przemów słowo, Maryjo!

Miej w opiece naród cały,

Który żyje dla Twej chwały,

                                                                                  Niech rozwija się wspaniały, Maryjo!

Dziś mija I rocznica kanonizacji Jana XXIII i Jana Pawła II.

Rok temu dwaj papieże zostali świętymi Kościoła powszechnego.

Uroczystość pod przewodnictwem Papieża Franciszka odbyła się w święto Miłosierdzia Bożego w Watykanie.

W homilii podczas Mszy Kanonizacyjnej Ojciec Święty Franciszek powiedział o nowych świętych m.in.:

„Jan XXIII i Jan Paweł II mieli odwagę oglądania ran Jezusa, dotykania Jego zranionych rąk i Jego przebitego boku. Nie wstydzili się ciała Chrystusa, nie gorszyli się Nim, Jego krzyżem. Nie wstydzili się ciała swego brata, ponieważ w każdej osobie cierpiącej dostrzegali Jezusa. Byli to dwaj ludzie mężni, pełni męstwa Ducha Świętego i złożyli Kościołowi i światu świadectwo dobroci Boga i Jego miłosierdzia. Byli kapłanami, biskupami i papieżami dwudziestego wieku. Poznali jego tragedie, ale nie byli nimi przytłoczeni. Silniejszy był w nich Bóg; silniejsza była w nich wiara w Jezusa Chrystusa, Odkupiciela człowieka i Pana historii; silniejsze było w nich miłosierdzie Boga, które objawia się w tych pięciu ranach; silniejsza była macierzyńska bliskość Maryi.”

Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; /najemnik ucieka/ dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je /potem/ znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca.”

(J 10,11-18)

Każdego  dnia  w  innej  parafii  naszej  diecezji  jest  odprawiana  Msza  św. o  nowe  powołania  kapłańskie

i zakonne. Dziś nasza parafia podejmuje modlitwę w intencji powołań.

O Jezu, Boski Pasterzu, który powołałeś Apostołów, aby ich uczynić łowcami dusz,

pociągnij ku Sobie gorące i szlachetne umysły młodych i uczyń ich Swoimi naśladowcami i Swoimi sługami.

Spraw, by dzielili Twoje pragnienie powszechnego odkupienia, dla którego ponawiasz na ołtarzach Swoją Ofiarę.

Ty o Panie, który zawsze żyjesz, aby się wstawiać za nami, otwórz przed nimi horyzonty,

aby dostrzegli cały świat, w którym wznosi się niema prośba tak wielu braci o światło prawdy i ciepło miłości,

by odpowiadając na Twoje wołanie przedłużali tu na ziemi Twoją misję,

budowali Twoje Ciało mistyczne – Kościół i byli solą ziemi i światłością świata.

Rozszerz, o Panie, Twoje miłościwe wołanie również na wiele serc kobiecych, czystych i wielkodusznych,

i wlej w nie pragnienie doskonałości ewangelicznej,

oddania się służbie Kościoła oraz braciom potrzebującym pomocy i miłości.

Amen.                         

„Pragnę, aby poznał świat cały miłosierdzie moje.”

„Córko Moja, mów Światu całemu o niepojętym miłosierdziu moim. Pragnę, aby święto Miłosierdzia było  ucieczką  i  schronieniem dla wszystkich dusz,  a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego; która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św., dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar; w dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy Jej były jako szkarłat. (…) Święto miłosierdzia wyszło z wnętrzności moich, pragnę, aby uroczyście obchodzone było w pierwszą niedziele po Wielkanocy. Nie zazna ludzkość spokoju, dopokąd nie zwróci się do źródła miłosierdzia mojego.”

_{(z DZIENNICZKA Siostry Faustyny)}

Niedziela Miłosierdzia Bożego to święto w Kościele Katolickim obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ustanowione w 2000 roku przez papieża Jana Pawła II w dniu kanonizacji siostry Faustyny Kowalskiej.

Niedziela Miłosierdzia, to także święto patronalne Caritas.

Syn Boży, Jezus Chrystus, gromadzi nas dzisiaj wokół Tajemnicy swojej Śmierci i Zmartwychwstania.

Stajemy przed Nim, pełnym blasku i chwały, aby na nowo zaczerpnąć z ożywczego źródła naszego zbawienia.

Łącząc się w przeżywaniu Tajemnic Paschalnych

serdecznie życzymy wszystkim owocnych spotkań ze Zmartwychwstałym Panem

w świętej Eucharystii i w Jego Słowie pełnym nadziei.

Życzymy, by Zmartwychwstały Pan

przeniknął Was swoją łaską, napełnił pokojem i radością oraz wlał w serca nadzieję i odwagę,

bo wszystko możemy w Tym, który trwa w swoim Kościele.

Niech wszystkim dodaje sił w zmaganiu się z trudami codziennego życia.

Chorym pozostającym w domach i szpitalach, życzymy zdrowia i nadziei,

bo krzyż prowadzi ostatecznie do zmartwychwstania i życia.

                                                                                      Duszpasterze Parafii Trójcy Świętej w Koniepolu