XXXVII Kielecka Piesza Pielgrzymka na Jasną Górę – Grupa Duchowa – dzień 5

     Panie Jezu, przychodzący do nas za pośrednictwem braci i sióstr żyjących przykazaniem miłości we wspólnocie Kościoła. Tobie ofiarujemy kolejny dzień naszego życia. Dziś szczególnie zwracamy się do Ciebie z modlitwą za chorych i cierpiących; za wszystkich, którym ciało lub dusza przynoszą strapienie. Polecamy ich tobie, Boże łącząc się z macierzyńską troską Maryi a także prosząc o wstawiennictwo bł. Mieczysławę Kowalską w zakonie kapucynek znaną jako Marię Teresę od Dzieciątka Jezus.

Mieczysława Kowalska to warszawianka, która urodziła się 1 stycznia 1902 roku   w ateistycznej rodzinie. Mimo to przyjęła I komunię św. i bierzmowanie. A gdy  tato i brat w 1920 r. wyjechali do komunistycznej Rosji ona postanowiła zaangażować się społecznie . W 1923 r. wstąpiła do klarysek kapucynek w Przasnyszu, przyjmując imię Maria Teresa od Dzieciątka Jezus. Pięć lat później złożyła śluby wieczyste.

Tam postanowiła swoimi modlitwami podjąć pokutę za brata i ojca, zarażonych duchem niewiary. Wielu ludzi choruje na duszy, a wtedy nasza bliskość z Panem, szczególnie kontemplacja mogą być pomocą dla nich. Chociaż pozornie wydaje się, że nie widać efektów. To jednak przez usilne modlitwy i wpatrywanie się w poszukiwaniu oblicza Boga stajemy się pomocną ręką wyciągniętą w ich stronę z nieba. Bł. Mieczysławo módl się razem z nami za wszystkich naszych bliskich chorujących duchowo.

Mimo że była chorowita, pełniła w klasztorze liczne obowiązki – m.in. zakrystianki, furtianki, bibliotekarki, a także mistrzyni nowicjatu.

2 kwietnia 1941 r. Niemcy aresztowali całą wspólnotę klasztorną z Przasnysza. Maria Teresa została osadzona w obozie koncentracyjnym w Działdowie. Po ciężkiej chorobie zmarła tam śmiercią męczeńską 25 lipca 1941 r. Jej pełne spokoju oddanie życia dodało wiary siostrom. Dwa tygodnie po śmierci s. Marii Teresy kapucynki zwolniono z obozu. W przekonaniu sióstr, to właśnie ofiara cierpienia i męczeńskiej śmierci Marii Teresy wyjednała im uwolnienie i przeżycie koszmaru II wojny światowej.

„Świadoma bliskiej śmierci mówiła: „Ja stąd nie wyjdę, swoje życie poświęcam, żeby siostry mogły wrócić”.

Do ostatnich chwil, niestrudzenie, cierpiąc i będąc w gorączce, odmawiała Zdrowaś Maryja…

W nocy z 24 na 25.VII.1942 r., widząc matkę przełożoną, s. Szczęsną Maszewską, i wszystkie siostry zgromadzone wokół siebie, zapytała: „Mateńko, czy to już?” Trzymając na piersiach zniszczony obrazek Matki Bożej Fatimskiej oraz rozglądając się za różańcem, wypowiedziała ostatnie słowa: „Przyjdź, Panie Jezu! Przyjdź!”.”

Bł. Mario Tereso od Dzieciątka Jezus módl się razem z nami za wszystkich cierpiących na ciele, za tych którzy leczą i pielęgnują tak w służbie zdrowia jak i w domach.

Dziesiątek różańca – tajemnica Wezwanie do nawrócenia i głoszenie królestwa Bożego

Apel Jasnogórski