Rozważanie na Niedzielę – Wspomnienie listopadowe

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

DRODZY! Co prawda minął już  listopad, w którym modliliśmy się za dusze tych, których, już nie spotykamy wśród nas. Odeszli do wieczności. Wiele ze zmarłych  zapewne znalazło się już w czyśćcu.

Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK) w p. 1030-31 tak pisze: „Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości Nieba. To końcowe dolegliwe oczyszczenie wybranych, które jest czymś całkowicie innym niż kara potępionych, Kościół nazywa czyśćcem”.

W innym miejscu zaś  (KKK 1035) czytamy: „Dusze tych, którzy umierają w stanie grzechu śmiertelnego, bezpośrednio po śmierci idą do piekła, gdzie cierpią męki „ogień wieczny”.

A sam ogień czyśćcowy jest bólem duszy, jako rezultatu odwracania się od Boga w życiu ziemskim. Wiadomo jest, że np. Luter podzielał wiarę w czyściec, ale później zmienił poglądy.

 Jedną z ważnych mistyczek , żyjącą w latach 1915 – 2004 jest uboga austriaczka, góralka z alpejskiej doliny Maria Simma. Jej kierownikiem duchowym był przez 40 lat  ksiądz Alfons Matta. Ta wizjonerka od 1940 roku (miała wtedy 25 lat) spotykała się z duszami czyśćcowymi, którym Bóg dawał pozwolenie na skierowanie się po pomoc do Niej w celu skrócenia mąk czyśćcowych. Mistyczka otrzymała od Pana Boga łaskę widzenia umarłych żywymi i pomagania im szczególnie modlitwami, by szybciej zostali zbawionymi. Zapisywała każde takie spotkanie w swoich notatnikach (swoisty rejestr), dzięki czemu ukazało się opracowanie (po polsku w 2005 roku) Maria Simma „Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi”. W tej książce znajdują się wyczerpujące odpowiedzi na np. takie pytania:

1. Co dusze czyśćcowe wiedzą o nas żyjących? 2. Jakie grzechy są karane w czyśćcu najsurowiej? 3. Jak cierpią dusze w czyśćcu ? 4. Czy dzieci też idą do czyśćca? 5. Co istotnego dla nas wierzących przekazały Simmie przychodzące dusze?

Książka, z której można wiele dowiedzieć się o świecie duchowym, miała już ponad 20 wydań  w różnych językach. Wydawca podaje, że aż 37 lat trwała jego ścisła współpraca z autorką. Maria Simma przeżywając różne wizyty dusz czyśćcowych stwierdza, że Najświętsza Maria Panna jest dla dusz czyśćcowych Matką Miłosierdzia. Stwierdza, że dusze czyśćcowe wiedzą o nas o wiele więcej niż sądzimy. Wiedzą kto jest na ich pogrzebie, czy uczestnicy modlą się , czy tylko idą w kondukcie po to, aby być widoczny. Nabożny udział we Mszy Świętej pomaga zmarłemu bardziej niż towarzyszenie ciału na cmentarz. Wiedzą, co się o nich mówi i co dla nich robi. Wybrałem kilka opisów zdarzeń, które mogą być bardzo pouczające dla wielu ludzi.

A. Pewien motocyklista stracił życie w wypadku. Na pytanie mistyczki, czy był przygotowany na życie wieczne, wyznał jej, że Pan Bóg daje każdemu, kto tylko nie jest arogancki i zuchwały wobec Niego jeszcze 2 – 3 minuty czasu na wzbudzenie żalu za grzechy i tylko ten, kto to odrzuci zostaje potępiony, czyli idzie do piekła.

B. Któregoś dnia, idąc przez las spotkała starą kobietę o wyglądzie ponad 100 – letnią. Pozdrowiła ją, a ta odparła, że ją już nikt nie pozdrawia i skarżyła się, że nikt nawet nie chce jej podać żadnego jedzenia. Mistyczka zaproponowała jej, by ta zamieszkała w jej domu. Wówczas staruszka podziękowała słowami: Niech Ci Pan Bóg wynagrodzi. Teraz jestem wybawiona!. I znikła!

C. Niezapomniane było też spotkanie z Księdzem , którego prawa dłoń była czarna. Na pytanie skąd to się wzięło, odrzekł, że powinien więcej błogosławić. Poprosił, by każdemu spotkanemu księdzu powtarzała, że trzeba udzielać więcej błogosławieństw. W ten sposób można rozdzielać więcej łask i osłabiać moc szatana.

D. Po co Ci to wiadro? Zapytała pewną kobietę. To jest mój klucz do Nieba – odparła rozpromieniona . Nie modliłam się nigdy za wiele, rzadko chodziłam do kościoła, ale raz zdarzyło mi się przed Bożym Narodzeniem wysprzątać cały dom pewnej biednej starej kobiecie. I to było moje wybawienie! Jest to kolejna wskazówka, że jednak najważniejsza jest miłość!

Serdecznie pozdrawiam, życzę dobrej lektury. Do kolejnego spotkania.

Czesław Robak