Dziś Kościół obchodzi Uroczystość dwóch największych Apostołów Piotra i Pawła, którzy już od 258 roku czczeni są razem 29 czerwca.

Dziękujemy dzisiaj Bogu

za życie i męczeństwo Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Sam Jezus Chrystus zechciał uczynić z nich dwa filary Kościoła,

powierzając każdemu z nich osobne charyzmaty

i wyposażając w odpowiednie do ich misji talenty.

Choć Piotr i Paweł różnią się od siebie powołaniem

i sposobem jego realizacji,

a nawet ludzkimi cechami,

takim jak temperament i posiadane zdolności,

to jednak łączy ich miłość do Chrystusa i Kościoła,

gorliwość o zbawienie dusz i męczeńska śmierć,

którą przypieczętowali swoje oddanie i miłość ku Chrystusowi.

Prośmy dziś Pana o taką samą wiarę i oddanie dla nas.

Z okazji IV Krajowego Kongresu Misyjnego we wszystkich parafiach naszej diecezji obchodzona jest dziś Niedziela Kongresowa.

Więcej informacji o IV Krajowym Kongresie Misyjnym, misjach i o tym jak każdy z nas może wspomóc misje na stronie: www.misje.pl

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa w liturgii Kościoła przypada w pierwszy piątek po Oktawie Bożego Ciała. Uroczystość ta wyraża prawdę, którą zapisał św. Jan Apostoł: „Bóg jest miłością”.

W poszczególnych wezwaniach litanii o Sercu Jezusa odkrywajmy zarówno boską, jak i ludzką tajemnicę miłości Stwórcy ukrytą w Jego Synu, który po to stał się Synem Człowieczym, byśmy przez Jego Serce coraz lepiej poznawali Serce Ojca, bardziej Go ukochali i dali się kształtować Jego ojcowskiej miłości…

Przeczytaj o kontemplacji miłości Ojca, Syna i Ducha Świętego:

 http://www.opoka.org.pl/bibliote…/M/…/wam_2012_serce_01.html

Módlmy się dziś także za Kapłanów, ponieważ w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa obchodzony jest Światowy Dzień Modlitw o Uświęcenie Kapłanów.

W liturgii celebrujemy dzisiaj uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – Boże Ciało.

Z Chrystusem utajonym w Najświętszym Sakramencie wychodzimy w uroczystej procesji z kościołów na ulice naszych miast i wiosek, dziękując Bogu za dar Eucharystii. Udział w procesji jest publicznym wyznaniem naszej wiary.

Bądźże pozdrowiona, Hostio żywa,

w której Jezus Chrystus Bóstwo ukrywa!

Witaj Jezu, Synu Maryi,

Tyś jest Bóg prawdziwy w świętej Hostii!

Dzisiaj czcimy najważniejszą i zarazem najbardziej tajemniczą prawdę wiary, dotyczącą natury samego Boga.

Bóg objawił się jako Ojciec, Syn i Duch Święty.

Wezwaniem tej tajemnicy zaczynamy i kończymy naszą modlitwę, kreśląc znak krzyża świętego.

Tajemnica ta wymyka się ludzkiemu pojmowaniu, dziś jesteśmy zaproszeni, aby na nowo się w nią zanurzyć.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,

jak była na początku,

teraz i zawsze

i na wieki wieków.

                                      Amen.

Odpust Parafialny to święto związane z tytułem kościoła, inaczej mówiąc, są to imieniny parafii.

Dziś cała nasz wspólnota parafialna dziękuje Bogu za naszą świątynię, za Duszpasterzy, którzy w naszej

wspólnocie pracowali i pracują oraz za wszystkie otrzymane łaski.

Uroczystą Sumę Odpustową odprawił Ks. Jan Jagiełka – Diecezjalny Duszpasterz Osób Niepełnosprawnych

i Dyrektor Domu dla Niepełnosprawnych w Piekoszowie.

W homilii zachęcał by zanurzyć się w Trójcy Świętej, aby ona stała się naszym domem, by zachwycić się Nią, uczyć się od Niej bliskości, miłości, ofiarności, aby Ją naśladować.

Dziś Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana, ustanowione w 2013 roku, a obchodzone

w czwartek po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego.

Pamiętajmy o naszych Kapłanach w modlitwie.

O Jezu, Wiekuisty Najwyższy Kapłanie,

zachowaj Twoich kapłanów w opiece Twojego Najświętszego Serca,

gdzie nikt im nie może zaszkodzić.

Zachowaj nieskalanymi ich namaszczone dłonie,

które codziennie dotykają Twojego świętego Ciała.

Zachowaj czystymi ich wargi,

które zraszane są Twoją Najdroższą Krwią.

Zachowaj czystymi ich serca

naznaczone wspaniałą pieczęcią Twojego Kapłaństwa.

Spraw aby wzrastali w miłości i wierności Tobie,

chroń ich przed zepsuciem i skażeniem tego świata.

Wraz z mocą przemiany chleba i wina

udziel im również mocy przemiany serc.

Błogosław ich trudowi, aby wydał obfite owoce.

Niech dusze którym służą,

będą ich pociechą tu na ziemi a także wieczną koroną w życiu przyszłym.

Amen.

Trzydzieści lat temu, 25 maja 1985 roku w Bazylice Katedralnej w Kielcach z Ksiądz Mieczysław Robak

przyjął Święcenia Kapłańskie z rąk Księdza Biskupa Stanisława Szymeckiego.

 Drogi Księże Proboszczu!

Dziękujemy Bogu za Twoje „tak” wypowiedziane

na początku, kiedy wstępowałeś do seminarium,

oraz za to Twoje „tak” wypowiedziane w dniu święceń,

25 maja 1985 roku w Bazylice Katedralnej w Kielcach.

Dziękujemy za „tak” ponawiane każdego dnia

na drodze Twojej kapłańskiej służby.

 Dziękujemy za wszystkie łaski,

które dzięki Twojej posłudze otrzymujemy od Boga.

Życzymy

abyś pozostał wiernym świadkiem i niezłomnym pasterzem,

 jak Święty Jan Paweł II.

Niech On nieustannie wspiera Cię w tej pasterskiej posłudze.

Niech Maryja, Matka Najwyższego Kapłana,

ma Cię zawsze w swojej opiece

i wyprasza u swego Syna zdroje łask.

W dzisiejszych czasach,

pełnych wrogości do Chrystusa i Kościoła,

życzymy Ci niezłomnej pewności,

abyś pełen mocy Ducha Świętego

                     stale umacniał swoich braci i siostry w wierze.

   Bóg zapłać i Szczęść Boże

Pięćdziesiąt dni po uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego  Kościół katolicki świętuje uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Jest to dzień, w którym wspominamy pamiątkę zstąpienia Ducha Świętego na Apostołów i Maryję, które dokonało się w wieczerniku.

"Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym  miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: ”Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże”."

/Dz 2,1–11/

Czterdzieści dni po Niedzieli Zmartwychwstania Kościół katolicki świętuje uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, jako pamiątkę triumfalnego powrotu Pana Jezusa do nieba, skąd przyszedł na ziemię aby nas zbawić.

 „Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: ”Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”.
Zapytywali Go zebrani: ”Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?”. Odpowiedział im: ”Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”.
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: ”Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”".

/Dz 1,1-11/